Bizim buralara bahar yeni geliyor. Son zamanlarda karlar eriyip, toprak yuzunu gostermeye baslayinca bir sey fark ettim. Bizim arka bahcedeki toprak bir turlu yesillenmiyor, belki yillar oncesinden ekilmis olan cimler bir turlu gun yuzune cikmiyordu.

Once Kanada’nin asiri degisken havasina bagladim, Fakat birgun baktim ki tum yan komsularin bahceleri yemyesil. Bizimkinde bir sorun olmaliydi. Esimle paylastim, o da ‘bizim bahce biraz golge kaliyor ya, asma balkon var ya , o golge yapiyor, dedi.

Bu eve kisin ortasinda tasindik, baharini yazini henuz tecrube etmedigimizden tum suçu balkona yukleyip beklemeye devam ettim. Fakat gun gelip komsulardan balkonlu bahcelerin de yesillendigini gorunce daha etraflica dusunup sorunu buldum : Kuru yapraklar!

Aslinda ta tasinirken bu yapraklari temizlesek mi demistik ama kis sartlari ,tasinma telasi derken kalmisti . Biraz da kendimce belki o kuru yapraklar gubre olur, kalsin da topragi beslesin diye dusunmustum. Simdiyse beslemek yerine kuruttugunu fark ediyordum.

Yukarki pencereden komsunun yesil bahcesini keserken, bir yandan da icim cosuyordu. Ne sanslisin kiz Sumeyra, bahcen de konusuyor sana, yapragin da. Saniyorsun ki içinde yarim biraktigin seyler birgun donusecek, baska hayallerinin tohumu olacak zamanla. Ah be canim, her kuruyan sey gubre olmaz ki insanin ruhuna. Ama ille olsun istiyorsan, o da ayri bir is.. Yapraklarin hepsini toplayip bir malc yapsaydin mesela, baska besinler de ekleseydin icine, oyle verseydin topraga. Serpilip buyumek de , yesillenmek de ayri bir çaba.. hevesin ve gayretin yeter mi kuruyup kalan yanlarindan bir ruh besini yapmaya?

Ben bunlari dusunup dururken, esim gidip en yakin marketten bir tirmik almis gelmis. Aksiyon muhim 🙂 Simdi cocuklarla bahceye konuslanmislar kuru yapraklari temizliyorlar. Bahar ne guzel geliyorsun, hem hanemize hem canimiza..