Kıyafetlerin seni hiç yansıtmıyor,
Dedi bir dost kadın
İçinde o kadar üretken,
O kadar renkli
Ve derinlikli biri varken
Bunca sıradan giyinmen neden?
Çünkü diye cevapladı
Şu an bedenimi değil,
Ruhumu giydiriyorum ben.
Ona elbiseler biçiyorum kendi’liğimden…
Renk renk,
Desen desen…
Dikiş bilmem,
Kalıp bilmem esasen.
Ama iyi anlarım hal’den.
Can’ımı en çok yansıtacak kumaştan
Piliseden,
Kurdeleden…
Bozulan fermuardan,
Ve düğmesi koptu diye çocukluk çağında
İki yakası bir araya gelmeyen hayatlardan…
Anlarım,
İnsanın içi ve dışı gibi
Uyumsuz kombinlerden
Ve görülmek arzusuyla
Takıp takıştıran rüküşlerden.
Ama en çok da
Giyilenler dolanınca ayağa
Hayat podyumunda düşüşlerden..
Mesela;
Oldum olası sevmem vatkaları
Çünkü omzumu değil
Egomu dikleştiriyor gibi gelir
Belki de bu yüzden satış elemanları yanıma
Alıcı değil galiba,
Tedirginliğiyle gelir.
Fark eder ve gülümserim
Ah keşke sizin kadar
İyimser olabilseydim derim
Çünkü bazınızın dünyasında
Mühim değil hatunların
Boyu mu kısa,
Kilosu mu fazla
Mühim değil gelecek sezon
Yenisi çıkar nasılsa
Oysa
Farklı modelleri denemek kolay değildir.
Benim gibi,
Giyinmeye içerden başlayanlar için
Yıllanmış gardıroplar boşaltılamaz mesela bir çırpıda
Bir çırpıda yapılamaz içsel devrim…
Çünkü önce
Tüm rollerini elden geçirmek gerekir benliğin
Eskiyenleri indirmek raftan
Yenilere yer açabilmek için…
Küçülen kıyafetleri vardır mesela bir kadının,
Ağzı yüzü sarkan ilişkileri,
Kopçası tutmayan çelişkileri
Ve portmantoya asılmış bir poşette
Ömür boyu
Terziye gitmeyi bekleyen hikâyeleri…
Mesela ben
Yüreğini sarınca bir dostun
Hissederim elbisesinin potluklarını
Fark ederim patlayan dikişler gibi
Bir türlü kapanmayan yaralarını
Ah derim,
Her genç kızın rüyası (!)
Zetina Dikiş Makinası.
Ne olur otursak da başına bir kez
Yamayıversek yarımlıklarımızı
Hem bak ne diyor nakış hocaları
Bir makasın gadrine uğradıysa kıyafetiniz
Hemen kaldırıp atmayın
Tam kesilen yerinden başlayıp
Etrafını nakışlayın.
İster iğne oyası, ister Antep işi
İsterse boncuk
Ya da baskı tekniği
Mühim olan deforme olan yeri
Özgün bir modele dönüştürmek
Ve ruhun yaralarını bir ziynet gibi
Üzerinde taşıyabilmek…

İşte bak, bu benim dikiş kutum
İçinde iğne ipliğim
İçinde kalıplarını çıkardığım kimliğim
Uzunca bir süredir öylece
Kendimi prova etmedeyim.
Şimdi ayinem ol da benim
Berraklığında kendimi göreyim
Ben’ime kuşanıp da en güzel elbisesini
Tenimi örtmek için alışverişe gideyim…